Moodboard
Moodboard voor interactieve installatie sprookje 2.0
dinsdag 31 mei 2011
ISGVO Model
Sprookje 2.0
ISVGO MODEL
Inhoud
Waar gaat het over, content, doel, boodschap, achtergronden, uitgangspunten, resources
Sprookje 2.0 is een installatie die het sprookje beleven. Maar dan niet op het oude manier, door een boek te lezen. En ook niet door een spel te spelen met een verhaallijn. De kinderen stappen in het installatie en gaan een interactieve verhaal meemaken. Waar zijzelf de hoofdrol in spelen.
Het doel van de installatie is de kinderen een beleving van een sprookje in het echt geven. Waar zij de rol van de held(en) spelen. Dit is wat ieder kind wil. Een held zijn. Of een heldin. Zijn/haar angst overwinnen en de slechterik te slim af zijn.
De boodschap is “Een oldschool beleving in een newschool jasje!”
Structuur
Gelaagdheid, narratie, stappen, flow, scenario
De installatie is een platliggend “gang” waar de kids zich doorheen moeten banen. Het plot is dat er een reus de cinekids tentoonstelling terroriseert. En hij heeft zijn macht in iets kleins gevonden. Een vogeltje. De doel van de helden is de grot van de reus in sneaken. En dan de vogel vrijlaten. Daarna moeten ze maken dat ze wegkomen voordat de reus ze pakt. En eenmaal ontsnapt, en de vogel ook, zal de reus zijn macht kwijtraken en weer klein worden. Heeft een kind in vogelvlucht een beleving gehad over hoe het is om een reus te verslaan.
Stappen om te spelen zijn.
• Speler stapt op de startplaat
• De eerste tegel gaat aan, waar de speler op moet staan.
• De volgende tegel gaat aan, eznz
• Een,aal bij de kooi gekomen, laat de speler de vogel vrij.
• De reus wordt wakker en begint te grommen en te schreuwen
• De speler moet terugrennen naar het begin.
• Eenmaal aangekomen bij de begin zal de reus een schreuw van pijn laten en zijn stem zal vervormen.
Gedrag
Interactiviteit, feedback, feed-forward, hoe worden de zintuigen gestimuleerd
Het installatie werkt als volgt.
Voordat het spel begint, zal er een gesnurk hoorbaar zijn. En in de slaap zal de reus vertellen dat niemand aan zijn vogel mag komen. En dat hij niet mag ontsnappen. De speler moet op de beginplaat staan. Dit zet de installatie in werking, er is feed forward over de volgende stap die er gemaakt moet worden. De eerste tegel gaat knipperen. Als de speler er op staat. Zal er een geluid afgespeeld worden en zal de LED aan blijven staan (ipv knipperen). Hierna volgt de volgende tegel. Enz. totdat de speler bij de kooi aankomt. De speler laat de vogel ontsnappen. Er volgt gefladder en een zingend vogel die ontsnapt. De reus wordt wakker, hij zal grommen en schreeuwen. En alle lampjes gaan branden op de vloer. De speler moet zo snel mogelijk zien te ontsnappen. Zodra de speler de laatste plaat bereikt. Zal de reus een schreeuw van pijn loslaten. Een kreet. En zal zijn stem veranderen.
Dit duidt aan dat de reus verslagen is.
Verschijning
Vorm, verbeelding, geluid, dimensies, compositie, beweging, textuur
Het installatie zal plat zijn met een overeind staand muur.
Over monkeyproofing moet nog nagedacht worden. (evt hout, railings enz. Zodat de kinderen kunnen leunen op het installatie.)
Er zullen meerdere speakers aangesloten zijn.
Verder heel erg simpel met veel Piezo sensoren.
Omgeving
Context, gebruiker en -omgeving, fysieke en psychologische uitgangssituatie en/of effecten
**Omgevingstekening Los**
Het is in de Presentatiezaal van CINEKID tentoonstelling. Er zullen veel kinderen en ouders/leraren rondlopen. Dus een omgeving van 4 bij 2 zal optimaal zijn. Zodat de kinderen goed kunnen rennen zonder tegen iets aan te lopen.
Sprookje 2.0
ISVGO MODEL
Inhoud
Waar gaat het over, content, doel, boodschap, achtergronden, uitgangspunten, resources
Sprookje 2.0 is een installatie die het sprookje beleven. Maar dan niet op het oude manier, door een boek te lezen. En ook niet door een spel te spelen met een verhaallijn. De kinderen stappen in het installatie en gaan een interactieve verhaal meemaken. Waar zijzelf de hoofdrol in spelen.
Het doel van de installatie is de kinderen een beleving van een sprookje in het echt geven. Waar zij de rol van de held(en) spelen. Dit is wat ieder kind wil. Een held zijn. Of een heldin. Zijn/haar angst overwinnen en de slechterik te slim af zijn.
De boodschap is “Een oldschool beleving in een newschool jasje!”
Structuur
Gelaagdheid, narratie, stappen, flow, scenario
De installatie is een platliggend “gang” waar de kids zich doorheen moeten banen. Het plot is dat er een reus de cinekids tentoonstelling terroriseert. En hij heeft zijn macht in iets kleins gevonden. Een vogeltje. De doel van de helden is de grot van de reus in sneaken. En dan de vogel vrijlaten. Daarna moeten ze maken dat ze wegkomen voordat de reus ze pakt. En eenmaal ontsnapt, en de vogel ook, zal de reus zijn macht kwijtraken en weer klein worden. Heeft een kind in vogelvlucht een beleving gehad over hoe het is om een reus te verslaan.
Stappen om te spelen zijn.
• Speler stapt op de startplaat
• De eerste tegel gaat aan, waar de speler op moet staan.
• De volgende tegel gaat aan, eznz
• Een,aal bij de kooi gekomen, laat de speler de vogel vrij.
• De reus wordt wakker en begint te grommen en te schreuwen
• De speler moet terugrennen naar het begin.
• Eenmaal aangekomen bij de begin zal de reus een schreuw van pijn laten en zijn stem zal vervormen.
Gedrag
Interactiviteit, feedback, feed-forward, hoe worden de zintuigen gestimuleerd
Het installatie werkt als volgt.
Voordat het spel begint, zal er een gesnurk hoorbaar zijn. En in de slaap zal de reus vertellen dat niemand aan zijn vogel mag komen. En dat hij niet mag ontsnappen. De speler moet op de beginplaat staan. Dit zet de installatie in werking, er is feed forward over de volgende stap die er gemaakt moet worden. De eerste tegel gaat knipperen. Als de speler er op staat. Zal er een geluid afgespeeld worden en zal de LED aan blijven staan (ipv knipperen). Hierna volgt de volgende tegel. Enz. totdat de speler bij de kooi aankomt. De speler laat de vogel ontsnappen. Er volgt gefladder en een zingend vogel die ontsnapt. De reus wordt wakker, hij zal grommen en schreeuwen. En alle lampjes gaan branden op de vloer. De speler moet zo snel mogelijk zien te ontsnappen. Zodra de speler de laatste plaat bereikt. Zal de reus een schreeuw van pijn loslaten. Een kreet. En zal zijn stem veranderen.
Dit duidt aan dat de reus verslagen is.
Verschijning
Vorm, verbeelding, geluid, dimensies, compositie, beweging, textuur
Het installatie zal plat zijn met een overeind staand muur.
Over monkeyproofing moet nog nagedacht worden. (evt hout, railings enz. Zodat de kinderen kunnen leunen op het installatie.)
Er zullen meerdere speakers aangesloten zijn.
Verder heel erg simpel met veel Piezo sensoren.
Omgeving
Context, gebruiker en -omgeving, fysieke en psychologische uitgangssituatie en/of effecten
**Omgevingstekening Los**
Het is in de Presentatiezaal van CINEKID tentoonstelling. Er zullen veel kinderen en ouders/leraren rondlopen. Dus een omgeving van 4 bij 2 zal optimaal zijn. Zodat de kinderen goed kunnen rennen zonder tegen iets aan te lopen.
woensdag 18 mei 2011
Ideeen en Concept
De voorlopige ideeen die we hebben gehad, de laatste week. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een reus. een lompe domme reus, waar de kinderen de bloed onder de nagels moeten halen. De reus beschermt zijn eigendom. En de Kids moeten hem daar weglokken en daarna zijn eigendom slopen/besmeuren. Dit doen ze door langs de scherm te staan en dan de microfoons die daar staan te gebruiken. dan als de reus weg is bij zijn eigendom, moet een andere de eigendom beschieten met een erwtenschieter of iets anders.
maandag 16 mei 2011
de reus en de kleermaker
Er was eens een kleermaker – een grote praalhans, maar geen betaalhans – en die had zin om eens wat te gaan wandelen in het bos. Zodra hij maar even kon, verliet hij z’n winkel
zwierf langs de wegen
op bruggen en stegen
en liep dan maar,
dan hier, dan daar.
Toen hij buiten was, zag hij in blauwe verten een steile berg. Daarachter een hemelhoge toren, opstijgend uit een wild, donker bos. "Verdraaid!" riep de kleermaker, "wat’s dat nu?" en daar hem de nieuwsgierigheid altijd de baas was, ging hij er dadelijk op af. Maar nu deed hij z’n mond en z’n ogen open, toen hij in de buurt kwam, want de toren had benen, sprong ineens over de steile berg, en stond als een machtige reus voor de kleermaker. "Wat wou jij hier, kleine vliegenpoot?" riep hij met een stem of het van alle kanten onweerde. De kleermaker fluisterde: "Ik wou alleen maar eens kijken of ik een stukje brood in ‘t bos kan verdienen."
"Als het voor ‘t ogenblik is," zei de reus, "dan kan je bij mij wel in dienst komen." "Als ‘t moet, waarom niet? Maar wat voor loon krijg ik?" "Wat voor loon je krijgt?" zei de reus, "dat zul je horen. Alle jaren driehonderd vijf en zestig dagen, en als het een schrikkeljaar is, nog éne dag extra. Vind je dat goed?" "Mij best," antwoordde de snijder en hij dacht bij zichzelf: "Een mens moet nu eenmaal liggen, zoals hij zijn bedje gespreid heeft. Ik zal me wel gauw weer vrijmaken." Daarop zei de reus tegen hem: "Vooruit, kleine schurk, haal eens een kruik water." "Waarom niet liever de beek met de bron erbij?" vroeg de praalhans en hij ging met de kruik naar de beek. "Wat? de beek met de bron erbij?" bromde de reus, die een beetje onhandig en dom was, in z’n baard en hij begon zich minder op zijn gemak te voelen, "die vent kan meer, dan appels piepen; hij heeft een alruin in zijn lijf. Wees op je hoede, ouwe Hans, dat is geen knecht voor jou." Toen de kleermaker het water had gehaald, beval de reus hem, in ‘t bos een paar stapels hout klein te hakken en naar huis te brengen. "Waarom niet liever het hele bos ineens,
het hele woud
met jong en oud
met tak en blad,
knoestig en glad?"
zei het kleermakertje en hij ging het hout hakken. "Wat?
het hele woud
met jong en oud,
met tak en blad,
knoestig en glad?
en dan de beek met de bron erbij?" bromde de lichtgelovige reus in zijn baard en hij werd nog banger, "die vent kan meer dan appels piepen, die heeft een alruin in zijn lijf! Wees op je hoede, ouwe Hans: dat is geen knecht voor jou." Toen de kleermaker het hout had gebracht, zei de reus hem, twee of drie wilde zwijnen te schieten voor de avondboterham. "Waarom niet liever duizend zwijnen in één schot, en die allemaal hier naar toe brengen?" vroeg de kleermaker opschepperig. "Wat?" riep dat hazenhart van een reus, en hij was nu heel bang, "laat het dan maar voor vandaag en ga maar slapen."
Nu was de reus zo geweldig bang geworden, dat hij de hele nacht geen oog meer dicht deed en aldoor maar dacht, hoe hij het aan moest leggen om zo’n heksenmeester van een knecht kwijt te raken: hoe eerder hoe liever. Maar: komt tijd, komt raad. De volgende morgen gingen de reus en de kleermaker naar een moeras, waar een heleboel wilgen omheen stonden. Toen zei de reus: "Hoor es, mannetje, ga jij eens op een van die wilgentenen zitten, ik zou zo graag zien of jouw gewicht in staat is, die te buigen." Wip! zat het mannetje er boven in, hield z’n adem in en maakte zich zwaar, zo zwaar, dat de teen tenslotte ging buigen. Maar toen hij weer adem moest scheppen, zwiepte de teen hem – hij had ongelukkigerwijs geen strijkijzer in zijn zak – tot groot genoegen van de reus zo ver omhoog, dat men hem niet eens meer zien kon. Als hij niet gevallen is, dan vliegt hij vast nog door de lucht.
zwierf langs de wegen
op bruggen en stegen
en liep dan maar,
dan hier, dan daar.
Toen hij buiten was, zag hij in blauwe verten een steile berg. Daarachter een hemelhoge toren, opstijgend uit een wild, donker bos. "Verdraaid!" riep de kleermaker, "wat’s dat nu?" en daar hem de nieuwsgierigheid altijd de baas was, ging hij er dadelijk op af. Maar nu deed hij z’n mond en z’n ogen open, toen hij in de buurt kwam, want de toren had benen, sprong ineens over de steile berg, en stond als een machtige reus voor de kleermaker. "Wat wou jij hier, kleine vliegenpoot?" riep hij met een stem of het van alle kanten onweerde. De kleermaker fluisterde: "Ik wou alleen maar eens kijken of ik een stukje brood in ‘t bos kan verdienen."
"Als het voor ‘t ogenblik is," zei de reus, "dan kan je bij mij wel in dienst komen." "Als ‘t moet, waarom niet? Maar wat voor loon krijg ik?" "Wat voor loon je krijgt?" zei de reus, "dat zul je horen. Alle jaren driehonderd vijf en zestig dagen, en als het een schrikkeljaar is, nog éne dag extra. Vind je dat goed?" "Mij best," antwoordde de snijder en hij dacht bij zichzelf: "Een mens moet nu eenmaal liggen, zoals hij zijn bedje gespreid heeft. Ik zal me wel gauw weer vrijmaken." Daarop zei de reus tegen hem: "Vooruit, kleine schurk, haal eens een kruik water." "Waarom niet liever de beek met de bron erbij?" vroeg de praalhans en hij ging met de kruik naar de beek. "Wat? de beek met de bron erbij?" bromde de reus, die een beetje onhandig en dom was, in z’n baard en hij begon zich minder op zijn gemak te voelen, "die vent kan meer, dan appels piepen; hij heeft een alruin in zijn lijf. Wees op je hoede, ouwe Hans, dat is geen knecht voor jou." Toen de kleermaker het water had gehaald, beval de reus hem, in ‘t bos een paar stapels hout klein te hakken en naar huis te brengen. "Waarom niet liever het hele bos ineens,
het hele woud
met jong en oud
met tak en blad,
knoestig en glad?"
zei het kleermakertje en hij ging het hout hakken. "Wat?
het hele woud
met jong en oud,
met tak en blad,
knoestig en glad?
en dan de beek met de bron erbij?" bromde de lichtgelovige reus in zijn baard en hij werd nog banger, "die vent kan meer dan appels piepen, die heeft een alruin in zijn lijf! Wees op je hoede, ouwe Hans: dat is geen knecht voor jou." Toen de kleermaker het hout had gebracht, zei de reus hem, twee of drie wilde zwijnen te schieten voor de avondboterham. "Waarom niet liever duizend zwijnen in één schot, en die allemaal hier naar toe brengen?" vroeg de kleermaker opschepperig. "Wat?" riep dat hazenhart van een reus, en hij was nu heel bang, "laat het dan maar voor vandaag en ga maar slapen."
Nu was de reus zo geweldig bang geworden, dat hij de hele nacht geen oog meer dicht deed en aldoor maar dacht, hoe hij het aan moest leggen om zo’n heksenmeester van een knecht kwijt te raken: hoe eerder hoe liever. Maar: komt tijd, komt raad. De volgende morgen gingen de reus en de kleermaker naar een moeras, waar een heleboel wilgen omheen stonden. Toen zei de reus: "Hoor es, mannetje, ga jij eens op een van die wilgentenen zitten, ik zou zo graag zien of jouw gewicht in staat is, die te buigen." Wip! zat het mannetje er boven in, hield z’n adem in en maakte zich zwaar, zo zwaar, dat de teen tenslotte ging buigen. Maar toen hij weer adem moest scheppen, zwiepte de teen hem – hij had ongelukkigerwijs geen strijkijzer in zijn zak – tot groot genoegen van de reus zo ver omhoog, dat men hem niet eens meer zien kon. Als hij niet gevallen is, dan vliegt hij vast nog door de lucht.
EINDE
van grimmstories.com
Abonneren op:
Posts (Atom)